Mój bagażnik (i nie tylko). Czyli o tym, jak radzę sobie z transportem różnorakich rzeczy do ogrodu.

Ja do tego ściółkuję. Ściółkuję dużo, wszystko się przerabia szybko i ciągle potrzebuję coś dowieźć, ponieważ jest to ogródek działkowy i bezpośredniego dostępu do lasu czy łąki nie mam. W związku z tym muszę transportować często. Oto, jak sobie z tym radzę. 

Bohaterem numer jeden jest moje Clio. Moje niezawodne, czterokołowe cudo, które pomieści wszystko. Zabrudzone, zasłomione i okurzone… ukochane.

Bez Clio byłoby cienko.

I tak przewożę w nim sadzonki, to wiadomo. Czasem i takie delikatne, jak pomidorki.

Sadzonki małe i też te większe.

Clio, jak wiadomo, to niewielkie auto, ale składają się w nim tylne siedzenia tak, że całkiem sporo może pomieścić.

Wysokie sadzonki można położyć.

Składają się tylne, ale i przednie siedzenia, więc czasem coś bardzo długiego też można załadować (jak rynna). Tutaj trzciny dla murarek.

Czasem nie trzeba składać, tylko uważać na oczy…

Mam boczne lusterka, więc o środkowe się nie martwię, i mogę zapchać cały tył kartonami.

Albo słomą…

Oczywiście wszelkie worki ze skoszoną trawą od sąsiadów w sezonie to norma.

Co jeszcze ciekawego przewoziłam, a nie obfotografowałam:

– wielkie wory zrębków drewnianych – całe auto było nimi wypchane;

– krążki drewniane na ścieżki;

– nawóz kurzy;

– taczkę i łopatę;

– dwa 300-litrowe pojemniki na deszczówkę;

A czasem i coś wywozimy z ogrodu. Na przykład wspaniałe, kilkukilogramowe plony…

Jak Wy sobie radzicie z transportem?

Jakie najdziwniejsze rzeczy przewoziliście do ogrodu?

Joanna.