Mój nowy płotek do rabaty podwyższonej.

Ponieważ mam sporo dość długich, suchych trzcin, zastanawiałam się, jak je wykorzystać. Przyszedł mi do głowy pomysł z płotkiem, który często robi się z elastycznych gałązek wierzby.

Wzdłuż rabaty – tam, gdzie chciałam płotek – powbijałam kilkudziesięciocentymetrowej długości kijki, czasem po dwa w jedno miejsce dla wzmocnienia. Nad ziemię wystają ok. 20-30 cm. Wbiłam je niezupełnie w równym rzędzie, a tak raczej lekko przesunięte. Pomiędzy nie ułożyłam trzciny, które są różnej długości, ale osadzają się przynajmniej na 3 słupkach.
Takie coś:

I tak sobie plotłam…

Z obu stron w końcu, bo tak mi się spodobało.
Więcej mówię o tym tutaj:

Po co mi płotek?
Nie jest on konieczny przy podwyższonych rabatach, ale może się przydać do:

– podtrzymania ściółki – ja ściółkuję grubo sianem, a w tym miejscu była w sezonie gildia, która sama była jakby kopcem, w związku z tym rabata sama już jest wysoka; płotek pomoże mi ją wyrównać, podtrzymując ściółkę po bokach;
– stworzenia granicy oraz będę wiedziała, gdzie chodzić, a gdzie nie deptać;
– stworzenia nowych miejsc zamieszkania dla różnych żyjątek, bo w takich trzcinach coś przecież może zamieszkać;
– wytyczenia granic czysto estetycznych – bo jest ładny po prostu, jak dla mnie, nadaje miłego charakteru ogrodowi;
– zbudowania ściółki, bo po jednym-dwóch sezonach sam się w nią zamieni, powoli się rozkładając; w jego miejsce może powstanie nowy, może nie.

A Wy, macie u siebie takiego typu płotki? Z czego jeszcze wykonujecie?

Joanna.