Adaptacja roślin do warunków, czyli o łodygach cukinii po żerowaniu ślimaków.

Wiosną, miałam trochę problem ze ślimakami i zbierałam je regularnie i wynosiłam, żeby ograniczyć populację. Podczas tego okresu nadszedł moment, kiedy wylęgło się młode pokolenie ślimaków i zaczęły grasować takie 1-4 mm okazy. Coś takiego trudno było odnaleźć, nie mówiąc o wyniesieniu. Dużą ilość znajdowałam na łodygach młodziutkich cukinii – wgryzały się do środka łodyg i powoli je zjadały, a rośliny słabły.

Regularnie starałam się usuwać te ślimaki z łodyg, prawie codziennie. Zdarzało się jednak, że było za późno, łodygi robiły się puste, rośliny bardzo osłabione… niektóre zwiędły, zniknęły. A niektóre rozwinęły się szybciej, niż inne. W pewnym momencie po prostu załapały i poszły mocno.

Teraz, po kilku tygodniach, widzę, jak wspaniale cukinie ogarnęły ten temat…

One po prostu nadbudowały łodygi, stworzyły jakby blizny, dziury i rany się zrosły, a roślina kontynuowała pobieranie składników odżywczych i wody z gleby.

Te łodygi teraz wyglądają niesamowicie i widać w nich historię żeru ślimaków. A cukinie już rozwijają owoce…

Rośliny radzą sobie w wielu trudnych warunkach. My pomagamy, jak możemy. Zawsze staram się zrobić, co w mojej mocy, a resztę zostawić sile wyższej – i tak co ma stać się, to się stanie, a jeśli coś zwiędnie lub zostanie zjedzone na działce, to przecież nie mogę się pogrążyć w rozpaczy. Ja wiem, że zrobiłam wszystko, co na tą chwilę mogłam, a jeśli coś i tak nie przetrwało, no to trudno…

Obejrzycie te łodygi. Są piękne i pokazują wspaniałe zdolności roślin.

Znacie jakieś podobne przykłady?

Joanna.