Czego zimna Zośka zabraniała, ale po 15 maja już można. I inne ogrodowe, tylko przyjemne, prace.

Zimna Zośka to data w kalendarzu – 15 maja – imieniny Zofii. Przypada na ten czas, kiedy to według danych historycznych jest największe prawdopodobieństwo napłynięcia do nas powietrza polarnego, a wraz z nim znacznego ochłodzenia. Przed Zochą są tzw. zimni ogrodnicy, czyli imieniny trzech facetów (Pankracy, Serwacy, Bonifacy) i dlatego słyszymy zimna Zośka lub zimni ogrodnicy. Przyjmuje się, że po 15 maja nie ma już ryzyka chłodu, które mogłoby zaszkodzić roślinom, które to z kolei nie znoszą przymrozków. Jak na przykład pomidory. Lub papryki. I wiele innych, w tym kwiaty.

Więc po 15 maja człowiek czuje się już bezpieczny i zaczyna się festiwal wysadzania tego, co mieliśmy w domu lub szklarni w rozsadach. A w domu robi się porządek, znikają wiec wielodoniczki czy inne konstrukcje, na przykład takie:

Ja co prawda w tym roku nie miałam nic w domu (zdjęcie jest z 2014), ale sadzonki pomidorów malinowych i koktajlowych dostałam od Mamy. 4 skrzynki ledwo zapakowałam do auta…

Na miejsce pola zboża, które wycięłam sekatorami:

przyszły pomidorki:

Ponadto wysiane mam już dynie, cukinie i ogórki, ale niewiele wzeszło, bo nie padało za bardzo, a niektóre, które wzeszły, zeżarły ślimaki. Ale mam ich na tyle, że na pewno jeszcze wykiełkują. A dla szybszych zbiorów, gdyż uwielbiam cukinie, kupiłam jej 3 sadzonki w sklepie, ups, i wysadziłam w części kwiatowej, między busz. Dodam, że pomidorki też nie tylko na tym ładnym, zasłomionym poletku, ale między kwiaty poszły, między żywokost i właściwie wszędzie, gdzie się dało.

Kwiatów rozsad nie miałam, raczej u mnie byliny i jednoroczne, które same się rozsiewają (ostróżki znowu wszędzie…).

Za to pięknie urosły mi sałaty i zabrałam się do roboty, którą lubię, ale tak trochę mniej – pikowania. Nie uwielbiam tego, bo z jednej paczki nasion jest tyle tych sałat, że człowiek jest bliski narzekania, dlaczego tak dużo…



Jeśli wsadzę po jednej (przyszłej) główce faktycznie, to szybko brakuje mi miejsca na te wszystkie przepikowane sałaty, więc wrzucam już, gdzie popadnie, a potem na pewno zapomnę podlać w tym początkowym okresie. No ale poprzesadzałam, zapełniłam różne luki, i zostało mi pół. Może się podzielę z sąsiadami lub coś, w najgorszym razie zjem te młode sałatki. 

Zbliżamy się wielkimi krokami do lata. Słońce w dzień daje mocno czadu, ale w cieniu jeszcze przypomina o właściwej porze roku. U nas słabo pada (znaczy wcale). ale na szczęście w gruncie woda jest i pompować można.

Kwitną clematisy, zakwitła wyka, orliki ciągle są. Zbierają się szałwie i inne kwiaty, których nazw nie zawsze pamiętam, ale które zażółcą potem ogród i zafioletowią. Czekam.

Tymczasem odpoczywam też, a co…

Joanna.